In de bijna-een-jaar waarin ik op een split toetsenbord aan het typen ben, miste ik eigenlijk maar één ding uit de tijd daarvoor: draadloos kunnen werken. Niet lang meer, want er zicht op draadloze vrijheid.
Dat dat een tijd heeft geduurd, had vooral te maken met de prijs van de microcontrollers die daarvoor nodig zijn. Waar je voor een simpele ProMicro-achtige een paar euro kwijt bent bij tante Ali, daar was de keuze voor draadloze varianten wat beperkter, en kwam je eigenlijk altijd uit bij de Nice!nano. Prachtige apparaten, maar met ongeveer €25 per stuk redelijk aan de prijs, zeker omdat je er twee nodig hebt voor een split toetsenbord. Dat ging dus een beetje op de lange baan.
Intussen zijn er echter N!N-compatible controllers voor, wederom, luttele euro's, en daarvan heb ik er nu twee van pootjes en firmware voorzien en in de Lily geknutseld. Momenteel moeten daar nog steeds kabeltjes aan, voor de stroomvoorziening — accu's worden vanwege brandgevaar enkel per roeibooit vanuit China verscheept, dus die laten nog even op zich wachten — maar alle signalen gaan nu over Bluetooth. Met, en dat miste ik af en toe stiekem wel een beetje, de mogelijkheid om ze weer aan een telefoon te knopen.
Aangezien de firmware die ik eerder gebruikte, QMK, geen ondersteuning heeft voor de controllers die ik gebruik, ben ik overgestapt op een andere firmware die zich vooral richt op draadloze toetsenborden: ZMK. Die gaat op een andere manier met mappings en zo om, dus dat is ook wel weer een knutselwerkje om dat weer een beetje naar de zin te krijgen. Iets dat an sich best goed lukt, tot nu toe, al had ik graag gezien dat het lokaal compilen van de firmware iets makkelijker ging en niet zo "gebruik maar GitHub of VS Code en anders red je je maar doei" was. Dat ging met QMK toch iets makkelijker.
Oh well, je kunt niet alles hebben.