Frank Meeuwsen staat in zijn nieuwsbrief stil bij het simpelweg bloggen over wat er om je heen gebeurt. Het lifeloggen, zoals dat in de gloriedagen zo mooi heette. En over hoe dat er tegenwoordig steeds minder van lijkt te komen.
Frank kijkt terug naar zo'n andere grote gebeurtenis, en hoe hij dat op het moment zelf eigenlijk nauwelijks beschreef. Meeste interessante stuk daarin, in ieder geval het meest herkenbare, vind ik nog wel deze observatie:
Ik schrijf nog steeds niet veel over de thuisquarantaine, hoe ik probeer werk en gezin te combineren. Zo nu en dan een tweet, een Instagram Story, maar weinig op mijn eigen blog. Eerlijk gezegd, het komt er gewoon niet van. Misschien leg ik de lat weer te hoog. Maak ik het mezelf weer te moeilijk om van elke blogpost een doorwrocht analytisch stuk te moeten maken. Terwijl dat nergens voor nodig is.
Kanttekening voor toekomstige lezers (waaronder ikzelf, of misschien wel juist ikzelf): we zitten momenteel midden in een pandemie. Er zijn mensen ziek, er gaan mensen dood, het openbare leven is niet helemaal tot stilstand gekomen, maar toch wel merkbaar vertraagd en veranderd.
Zonder nou meteen in die analytische valkuil te vallen, vind ik het toch interessant om eens stil te staan bij het hoe en waarom, want bij mij gaat het redelijk hetzelfde. Ik kom genoeg interessante dingen tegen, maar erover bloggen "komt er niet van".
Ik kan voor mezelf wel een paar factoren bedenken, natuurlijk: het internet is goeddeels overspoeld door social networks die, los van de privacy- en eigenaarschapsvraagstukken, natuurlijk wel een makkelijk platform bieden. Zowel wat de interface betreft (een foto'tje vanaf je telefoon op Instagram of Mastodon knallen is anderhalve tik werk) als het te bereiken publiek (de halve wereld, in plaats van alleen die paar zielen die nog lijken te weten wat RSS is en hoe je een blog volgt). Ook de hoeveelheid content is explosief gegroeid. En hey, misschien worden we wel gewoon oud. Ha.
Toch nog analytisch bezig.
Ik heb me vaker voorgenomen "weer eens wat vaker te bloggen". Want de sociale netwerken, dat is leuk voor het moment, maar daar zie ik geen toekomst in. Geen houdbaarheid, en dus geen archief-waarde. Blijft even de vraag waar de drempels vandaan komen en hoe we ze weg kunnen poetsen, maar ik denk dat dat meer een kwestie is van iets minder dat analytische stuk willen neerzetten, en iets meer in het hier en nu een link, een gedachte, een foto delen. Ik ga eens proberen daar de komende tijd wat meer bij stil te staan, en wat meer doorheen te breken.